W ostatnich latach bardzo dużą popularnością cieszy się chrzan tarty. Z pewnością musi się on znaleźć w koszyku wielkanocnym. Nie ulega wątpliwości, że charakterystyczny i ostry smak nadaje aromatu wszystkim potrawom. Cudowne, zdrowotne właściwości chrzan posiada nawet bez skropienia wodą święconą.
Właściwości chrzanu
Na początku warto zaznaczyć, że chrzan tarty pobudza system odpornościowy organizmu, ponieważ jest silnie grzybobójczy oraz bakteriobójczy. Jeśli preferujesz cięższe potrawy to dodaj koniecznie chrzan tarty do mięsa. Pobudzi wydzielanie soków żołądkowych, ułatwi trawienie oraz usprawni przemianę materii. Nie wszyscy wiedzą, że chrzan doskonale potrafi pobudzić apetyt. Jego spożycie nie tylko zadziała moczopędnie, ale również podniesie ciśnienie krwi oraz rozgrzeje nasze ciało. Warto podkreślić, że chrzan można spożywać w różnych formach. Korzeń można pokroić w paski, ale można go również zetrzeć. Trzeba mieć na uwadze, że im świeższy korzeń, tym oczywiście lepiej. W naszym kraju jest wykorzystywany często jako składnik ćwikły wraz z burakami.
Jak spożywać chrzan?
W sprzedaży dostępne są także chrzanowe nalewki. Okłady, olejki oraz formy sproszkowane pojawiają się w ziołolecznictwie. Gdy używasz świeżego korzenia to musisz go szybko zużyć, ponieważ stosunkowo szybko traci swój charakterystyczny aromat. Trafnie wskazuje się, że chrzanu nie powinno się spożywać na raz w dużych ilościach, ponieważ ma silne działanie na organizm. Osoby mające problem z tarczycą oraz wrzodami żołądka powinny zachować szczególną ostrożność. Dotyczy to również pacjentów z chorobami nerek oraz chorobami układu pokarmowego.
Zastosowanie
Obecnie chrzan jest wykorzystywany jako składnik wielu potraw, ale dawniej był używany głównie jako roślina lecznicza. Gatunkiem rośliny z rodziny kapustowatych jest chrzan pospolity. Ma zielone liście oraz długi, biały korzeń. Czasami chrzan pospolity jest mylony z wasabi, czyli ostrą przyprawą stosowaną w kuchni japońskiej. Na szczególną uwagę zasługuje fakt, że chrzan ma bardzo niski indeks glikemiczny.